Aklın Varsa 'SUS'...

…

Bugün her şeyden ve herkesten nefret ettim, en çokta kendimden, anlaşamıyorum kendimle şu günlerde…

İnsan kendisiyle anlaşamaz mı? Ben anlaşamıyorum işte, kafamın içindeki sesle kalbimin içindeki sesin savaşına şahitlik ediyorum, ne kafamın içindeki ses, ne de kalbimin içindeki ses galip geliyor, anlamadığım nokta ise bu savaşta en çok darbeyi ben alıyorum! Kafamla kalbim savaşıyor yarayı ben alıyorum ‘where is the adalet be gülüm?’…

Ne çok nefret ettim seni tanıdığım günden! Ne çok? diyeceksin tahmin edemeyeceğin kadar çok nefret ettim işte, nasıl anlarsan anla, kırmızı ışıkta yeşili beklediğin kadar bile nefret ettim, gerisini sen anla… Şeytanla tek kale maç yapıyorum şu sıralar, ne vakit kalbime yönelsem kalemde bir gol daha görüyorum, şeytana yenik düşüyorum anlasana, gelme aklıma gelme kalbime, yoruyorsun beni diyemiyorum ama anla işte yoruyorsun beni! Kaçmak ne kadar uzağa gidince gerçekten kaçmak oluyor acaba? Senden diyorum okyanus gözlü kadın senden ne kadar uzağa kaçarsam bunun adı gerçekten kaçmak olur ve ben ne zaman bu saçma sapan düşüncelerimden arınırım?

Boşver ne sen beni anlıyorsun, ne de ben sana kendimi anlatabiliyorum!

Hadi susuşalım, böylesi daha huzurlu, bakma öyle satırlarıma, aklın varsa ‘sus’ diyorum sana…

Aşkın Şairi