Merhaba Albayım...
Tarihi söylemek gelmiyor içimden, söylesem de zamana müdahale edemezsiniz bilirim, Tanrının en büyük oyununda bir parça olduğumu an itibariyle anladığımı söylemem gerekiyor..
Ne muazzam bir oyun ama.. Gerçekten Tanrıyı tebrik ediyorum, böylesi kusursuz bir oyunu ondan başkası yapamazdı zaten, ziyadesiyle kaybettik kaybolmaya yüz tutan inancımızı Albayım..
Sonra beni inançsızlık ile suçladılar, yüzüme bir ucube gibi baktılar, sanki bir cinayet zanlısı gibi sorguladılar beni Albayım, oysa benim bu hale gelmem için onlarca binlerce sebebim vardı bilmediler Albayım bilmediler...
Tanrının kusursuzluğu adı altında Tanrının yer yüzündeki en büyük oyunu veya en büyük adaletsizliği diyorum ben buna, ki ; Tanrı kimseyi eşit yaratmadı, ve Tanrı asla bir adalet timsali olmadı Albayım...
"Eh be evladım ben sana demiştim" dediğinizi duyar gibiyim Albayım, haklısınız sizi dinlemem gerekirdi, en başından alıp başımı galaksiler arası bir seyahate çıkmam gerektiği gerçeğini halen görebiliyorum, geç kaldım Albayım, insanım, insandan ziyade Tanrının oyunlarına geldim, kandırıldım işte Albayım...
Ben boşuna isyan etmiyorum, boşuna vazgeçmedim yaşamaktan, yaşanacaklardan, ve yaşanmış olan her şeyden, sebepler aleminde bir umutsuzluk abidesi gibiyim Tanrının muazzam oyununda...
Bence her şey için çok geç kaldık Albayım, sen bana, bende sana, gerisi komplo teori zaten, ama biz birbirimize çok geç kaldık Albayım, sen bana böylesi bir kurtuluş yolu, bir Öncü, bir izci, bir kahraman yahut bir baş yapıt olacakken, biz birbirimize çok geç kaldık be Albayım, yazık oldu bize...
Önceden olsa tanıdığım tanımadığım herkesin hayatına bakar yazık olmuş onlara derdim şimdi mi, kimse umrumda değil, bu oyunda bende varım ve en çokta bana, en çokta sana, hepsini geçtim de en çokta düşüncelerime yazık oldu be Albayım...
Oysa düşüncelerimin özgür kalması gerekirdi, bütün kainata gerçek güzelliklerden yahut gerçek acılardan haberler verecek düşüncelerim özgür kalmalıydı Albayım...
Koca dünya ve boşa dönen dolaplar, hep bir oyun içinde kaldık, tam bitti derken başka bir oyun başladı Albayım, ne zaman kazandım diyeceğim artık düşünmek bile istemiyorum, çünkü Tanrı bu oyunda her zaman galip geliyor, neden olan bana oluyor, yoksa Tanrı beni sevmiyor mu Albayım, oysa Tanrı insanları severdi hani, Tanrı beni neden sevmedi Albayım nolur söyle bana, Tanrı'm beni neden sevmedi...?
Ne çok şey geçiyor küçücük aklımın içinden, ışık yılı uzaklığında yaşam bulan absürt hayallerim varken, aptalca gerçekler, benim iki adım öteye gitmeme engel oluyor, bütün bunlar Tanrının oyunu değil de nedir Albayım, biri bana artık doğrular ile gerçekler ile gelsin, ya da yok, yok birileri bana gelmesin Albayım çünkü birileri varken de yalnızdım onlar yokken de yalnızım değişen bir şey olmayacak o yüzden kimse gelmesin bana Albayım, oysa ben artık sadece Tanrının beni sevmesini istiyorum....
Tanrının bir gün aklına gelir miyim acaba, elimden tutar mı beni düştüğüm yerden kaldırmak için, yalvarırcasına beklediğim ölüme kavuşturur mu beni Tanrı...?
Okunmamak için yazılmış bir kitabın ön sözü gibiyim işte Albayım, yazılmaması gerekenleri yazdığım ve okunmayacak şeyler düşünüp kaleme aldığım için, ve Tanrıyla bitmek bilmeyen bir savaş verdiğim için canım cehenneme Albayım...
Unutmadan size, Albayım, gelecekten geçmişe giden bir yolculuğun içinden, Tanrının muazzam oyunundan selamlar getirdim, Tanrının muazzam oyunundan selamlar...
Aşkın Şairi / 7.His
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder