Ne Büyük Aptallık...

...
Gidiyorum..
Gün geçtikçe koşar adım kaçıyorum kendimden!
Aşkcıl tavırlar sergiliyorum sana;
Bir yanım sevmeye meyilli!
Dudağıma mühürlenmiş asalak sözcükler..
Sana varmadan intitar eden bakışlarım;
Giderek gülmeye yabancılaşan ben..
Ne büyük aptallık ki sevmek!
Seni bir uçurum kenarında;
Yahut bir ayrılığın ortasında!
Susarcasına çığlıklar atarak..
Birden ikileri çıkartarak!
Ne büyük aptallık ki sevmek!
Anlamı kaybolmuş bir cümlede yüklem olmak;
Dalgalara karışan fısıltılar;
Karıncalardan aşk dilenen ben...
Gökyüzüne düşen gözyaşlarımı öldürüyorum!!
Bir avuç gözyaşımın katiliyim;
Failim meçhul!
Kalbim sökülmüş!
Şiirlerimde kan kokusu!
Ne büyük aptallık ki;
Sevmek seni;
Bir ölümün başucunda,
Bir mezarın koynunda..
Ve tapmak sana, karanlığında bir sokağın;
Kaçamağında bir aşkın..
Ne büyük aptallık değil mi?
Seni sevmek ne büyük aptallık!
Ne büyük aptallık...


Aşkın Şairi